به گزارش ایاگنا باقیمانده سموم در میوه‌ها و محصولات کشاورزی برای سلامتی بسیار خطرناک است و در بسیاری کشورها برای به حداقل رساندن آن اقدامات زیادی انجام میشود.
وجود باقیمانده سموم بیش از حد استاندارد در محصولات غذایی باعث بسیاری از بیماری‌ها از جمله نارسایی و مرگ جنین و حتی سرطان میشود.
طی سال‌های گذشته استفاده از سموم و کودهای شیمیایی برای افزایش تولید محصولات کشاورزی به دلیل تقاضای بیش از اندازه‌ای که در جهان دارد، افزایش یافته است،جمعیت جهان بر اساس آمار سازمان خواروبار جهانی(فائو)، تا سال 2040 حدود 9 میلیارد نفر خواهد شد که نیاز است برای تغذیه این همه مردم میزان تولید محصولات کشاورزی و غذا دو برابر شود
کشاورزان برای مبارزه با انواع بیماری‌ها و آفت‌های گیاهی که تولید محصولشان را به خطر می‌اندازد از انواع سموم استفاده می‌کنند و طی سال‌های گذشته به دلیل فراوانی آفت و بیماری‌ها و تنوع آنها میزان مصرف سموم هم بیشتر شده است.
مصرف کود شیمیایی هم روز به روز بیشتر میشود چرا که مصرف یک کیلو کود شمیمایی تولید محصول کشاورزی را تا 7 برابر افزایش می‌دهد.
به گزارش ایاگنا باقیمانده سموم محصولات کشاورزی (residue) به آفت کش‌هایی مربوط میشود که در غذا و محصولات کشاورزی باقی می‌ماند. باقیمانده سموم استانداردهایی دارد که اگر رعایت نشود باعث بیماری در انسان خواهد شد. در کشورهای مختلف مؤسساتی است که این استانداردها را تدوین می‌کنند که معروف به MRL است.
ورود این باقیمانده سموم به بدن انسان می‌تواند سلامتی را تهدید کند. یا اگر سموم تماس مستقیمی با افراد داشته باشد می‌تواند بسیار مضر باشد. بسیاری از این باقیمانده‌های شیمیایی می‌تواند برای محیط نیز خسارت‌زا باشد و حتی می‌تواند زنجیره غذایی را که در این زنجیره گوشت، ماکیان و ماهی‌ها، روغن سبزیجات، آجیل است را تحت تاثیر قرار دهد.
بررسی وضعیت آفت کش‌ها بعد از جنگ جهانی دوم آغاز شد و آنها یکی از مهمترین ابزار برای کنترل آفت محسوب می‌شد. 2 نوع آفت کش موسوم به نسل اول و نسل دوم وجود دارد. آفت کش‌های نسل اول در اوایل سال 1940 استفاده می‌شد که محتوی ارسنیک، جیوه و سرب بود. این سم‌ها بسیار فراوان بود چرا که با تاثیر بسیار قوی که داشتند سریع آفات را از بین می‌بردند.
نسل دوم آفت کش‌ها از ترکیبات ارگانیک تشکیل می‌شد و این نوع سموم در اواخر سال 1940 و بعد از اینکه پائول مولر سم DDT را در سال 1939 کشف کرد رشد فزاینده‌ای داشت. این نوع آفت کش‌ها به دلیل تاثیرگذار بسیار خوبی که داشتند به طور گسترده‌ای در بخش کشاورزی استفاده می‌شد.
در سال 1946 به دلیل اثرات مضری که اینگونه سم برای سایر گیاهان و حیوانات غیر هدف داشت،کمتر استفاده می‌شد. مردم از مشکلاتی که باقیمانده این نوع سم داشت آگاه شدند و فهمیدند که خطرات آن برای سلامتی بسیار زیاد است.
در سال 1960 راشل کارسون عنوان «بهار خاموش» را برای اثرات خطرناک DDT مطرح کرد. بنابراین بسیاری از کشورها قوانینی را برای کاهش اثرات باقیمانده سموم، علف کش‌ها وضع کردند، هر کشوری شرایط را بر اساس سیاست کشورش منطبق کرد و مقررات MRL و ADI را منعقد کردند.
سطح کاربرد این مقررات توسط کشورهای مختلف متفاوت بود چرا که شکل کشاورزی در این کشورها بر اساس شرایط جغرافیایی و آب و هوایی بسیار متفاوت بود.
بر اساس این گزارش برخی کشورها در حال حاضر MRLهای بین‌المللی استفاده می‌کنند که از آن جمله کدکس و الایمنتاریست است که توسط فائو (سازمان خوار و بار جهانی و سازمان بهداشت جهانی) در سال 1963 برای بهبود استانداردهای غذایی وضع شد که در این مقررات راهنمایی‌ها و پیشنهاداتی برای سلامتی غذا آمده است در حال حاضر کدکس 185 عضو دارد.
در سپتامبر 2008 اتحادیه اروپا MRLبازنگری شده را برای هزار و 100 آفت کش که در جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد را اعلام کرد و این فهرست بازنگری شده نسبت به نوع قبلی بسیار ساده بود و برخی آفت کش‌های جدید نیز به آن اضافه شده بود.
