عوامل مختلفی می‌تواند در کاهش یا توقف صادرات مرغ از کشور، مؤثر باشد که یکی از مهم‌ترین آنها هزینه تمام شده‌ای است که برای تولید صرف میشود.
به گزارش خبرنگار ایاگنا معمولاً کشورهایی که به‌صورت مستمر صادرات انجام می‌دهند، با توسل به شرکت‌های بزرگ زنجیره‌ای خود و تولید انبوه و همچنین ثبات قیمتی به هدف خود می‌رسند. این در حالی است که طبق اعلام انجمن صنفی تولیدکنندگان جوجه یکروزه، ۱۱ عامل در ایران وجود دارد که هزینه‌های تولید را به‌شدت افزایش می‌دهد. البته تنها ۳۰ درصد این موارد در اختیار مرغدار بوده و ۷۰ درصد آن از عهده وی خارج است. این عوامل شامل موارد زیر است:
۱- قیمت مواد اولیه به‌دلیل وابستگی شدید به واردات و تعرفه و عوارض سنگین وارداتی بسیار بالاست و حدود ۷۰ درصد هزینه را تشکیل می‌دهد.
۲- هزینه‌ها و عوارض بالای ناشی از ساز و کار محیط کسب‌وکار که توسط بخش دولتی مرتباً به بخش خصوصی تحمیل میشود.
۳- نرخ بالای تورم.
۴- نرخ بالای منابع مالی ازجمله سیستم بانکی که بالاترین نرخ را در دنیا دارد.
۵- فرسودگی ماشین‌آلات، تجهیزات و ساختمان مرغداری‌ها به دلیل حاشیه سود پایین و توجه نکردن تولیدکنندگان به بازسازی و نوسازی آن به ویژه ضرر و زیان و رکود اقتصادی چند سال اخیر که مزید بر علت ذاتی آن شده است.
۶- پایین بودن بهره‌وری به‌دلیل ساختار سنتی صنعت.
۷- وجود عوامل واسطه‌ای فراوان در بین حلقه‌های مختلف تولید.
۸- نبود شرکت‌های بزرگ زنجیره‌ای.
۹- ساختار جزیره‌ای و پراکنده و خرده مالکی صنعت.
۱۰- نبود اعتقاد در تولیدکننده و سیاست‌گذار و تشکل‌های مرتبط بر امکان تولید محصولات صادراتی.
۱۱- سیاست‌های پرفراز و نشیب در برنامه‌ریزی تولید.
البته این انجمن، راهکارهایی را نیز برای حل مشکلات موجود مطرح کرده است. امکان تأمین تسهیلات ارزان برای این بخش، حمایت جدی از تشکیل زنجیره تولید، اختصاص بودجه برای اصلاح ساختار تأسیسات، ارائه مشوق‌های صادراتی، تدوین پروتکل‌های بهداشتی برای بهبود محیط کسب‌وکار و برداشته شدن سیستم‌های کنترلی در صورت باز شدن راه صادرات و بهبود شرایط تولید از مهم‌ترین مواردی است که مسئولان این انجمن بر آن تأکید دارند./
