سیب زمینی محصولی که طی دور های 4- 5 ساله خودی نشان می دهد و کشاورزان را که جای خود ، حتی پزشک و مهندس و نقاش و بقال و … را مجنون خود کرده و و از این مزرعه به آن مزرعه از این شهر به آن شهر از این استان به آن استان و حتی از این کشور به آن کشور در پی خود می کشاند و گاها این فراق و رسیدن به آن بازار خوب آنقدر طولانی میشود که تبدیل به سرابی میشود و رمقی برای ادامه باقی نمی ماندو اینجاست که شهریار می گوید : نه وصلت دیده بودم کاشکی ای گل ، نه هجرانت.
امسال نیز با توجه به اتمام برداشت سیب زمینی تابستانه و فروش آن به قیمت 400 تا 450 تومان ،برای ما سیب زمینی کاران همانند دو سال گذشته از نظر فروش محصول سال خوبی نبود حتی سالی بدتر نیز بودو آن قدر بد که دیگر صورتمان را باسیلی هم نمی توانیم سرخ نگه داریم. برای برداشت پاییزه در حالی آماده میشویم که هیچ امیدی برای فروش محصول وجود ندارد وبا این بازار سست و ضعیف بایستی به ازای برداشت و حمل یک کیلو سیب زمینی بیش از یکصد تومان هزینه شود و اگر بخواهد محصول خود را در در سردخانه نگهداری نماید باید به ازای هر کیلو 120 تومان به هزینه های برداشت اضافه نمود . با این هزینه های گزاف زمین و کاشت و داشت نمیدانیم شورای محترم اقتصاد برای محصولی که بیش از 200 تومان فقط هزینه برداشت آن است، چگونه قیمت تضمینی را 390 و اندی تعیین کرده است شاید شورای اقتصاد خواسته به زبان ساده بگوید از ما انتظار حمایت نداشته باشید و ما را با شما کاری نیست.
در باب این بازار خراب و علل آن وراهکارهای رفع آن سخن بسیار به میان امده است و علاوه بر آن همه عزیزان حاضر در جلسه جز متخصصین و بهر برداران پیشرو در بخش تولید سیب زمینی می باشند. اما چیزی که آشکار است میزان تولید سیب زمینی در داخل کشور،مازاد بر نیاز مصرف خانگی مصرف بذر مصرف صنایع و صادرات می باشد . و هیچگاه در تولید سیب زمینی تعادل بین عرضه و تقاضا وجود نداشته مگر در سالهای اندکی که به صورت نا خواسته میزان کشت پایین بوده یا به دلیل باران، سیل ، سرمازدگی و یا آفت ایپدمی میزان تولید کاهش پیدا کرده است . تولید سیب زمینی همانند چند سال قبل منحصر به 4 استان نیست و به استانهای مختلفی گسترش پیدا کرده است. و همین پراکندگی کشت برنامه ریزی و اجرای آن را مشکل میسازد.برای رهایی کشاورزان از اضافه تولید چاره ای جز رعایت الگوی کشت نیست . و بایستی توسط دولت محترم و تشکلهای بخش خصوصی و خود کشاورزان ، برای تعیین سهمیه هر استان و الزام به رعایت الگوی کشت سازو کاری تعیین و تصویب و اجرایی شود.
هزینه های تولید با شیوه کنونی تولید و به خصوص با آزاد سازی قیمت نهاده های کشاورزی و سوخت و به تبع آن دیگر عوامل تولید روز به روز در حال افزایش است و تا کنون نیز از بسته های حمایتی وعده داده شده در دولت دهم که همزمان با آزاد سازی قیمت نهاده ها بود خبری نشده است. برای کاهش هزینه ها بایستی شیوه های آبیاری ، ماشین آلات کشاورزی و ادوات مربوطه و نحوه انبارداری به روز رسانی شوندو از ارقام بذری جدید که کم آب بر و دارای تناز بالا هستند استفاده نمود .همه اینها میسر و محقق نمیشود مگر اینکه کشاورز سیب زمینی کار ماحاصل تلاش و دسترنج خود را ببیند .و خیالش از فروش محصول راحت باشد. و سالیانه یک سود منطقی عایدش شود با این وضعیت بازار برای کشاورز ما توانی برای به روز رسانی نمانده است. ( عده ای از کشاورزان ضعیف ما حتی برای تعمیر همین دستگاه های قدیمی نیز در ماند ه اند چه برسد به …)
صنایع تبدیلی هم که از زمان ورود سیب زمینی به کشور تا زمان حال حرفش بوده است با وجود احداث تعداد کمی کارخانه که تعدادی از آنها نیز مثل صنایع تبدیلی الوند نشاسته همدان به تعطیلی کشید شده اند و این تعداد محدود باقیمانده نیز نتوانسته اند مشکلی از مشکلات تولید سیب زمینی را حل کنند.
در بحث صادرات نیز مباحث زیاد است از جمله تولید محصول صادرات محور ، سرت و بسته بندی ، قراداد های تجاری معتبر، ثبات در قوانین صادرات حذف پیله وری در مرزها و ارسال مسقیم بار، مشوقهای صادراتی که در این مجال اندک فرصت ورود به این مطالب نیست.
و اما کاهش شدید منابع آبی و خاکی و همچنین ضعیف شدن کشاورزان از بعد مالی به دلیل زیانهای سنواتی فرصت را برای برنامه ریزی و اجرای برنامه بسیار محدود کرده است چه بهتر که در همین سال که بنا به فرمایش مقام معظم رهبری مزین شده است به سال اقدام و عمل کشاورزان و بخشهای دولتی و تشکلها ی مرتبط طی برنامه ای مدون و قابل اجرا جهت سال زراعی آینده هر چه سریعتر برنامه ریزی و اقدام نمایند. اگر اینچنین نباشد مطمینا بازار سال آینده نیز مثل امسال خواهد بود شاید هم بدتر.
. پیشنهاد ما به دولت و وزارت محترم جهاد کشاورزی به جای خریدهای تضمینی و صرف هزینه های بسیار گزاف جهت خرید تضمینی نسبت به پرداخت کمکهای بلا عوض جهت ساخت کارخانجات صنایع تبدیلی یارانه حمل و پرداخت مشوقهای صادراتی اقدام نماید بدیهیست هزینه این طرهحها بسیار کمتر از هزینه خرید تضمینی و حاشیه سیاسی آن است..
یک پاسخ
باعرض سلام وخسته نباشید خدمت مهندس ریحانی
از بابت بیان مشکلات وموانع کشت وفروش سیب زمین همانطور که جناب عالی اشاره نمودید باید همچون سالهای گذشته کشت سیب زمینی منطقه ای باشد چهار استان سیب تولید میکردند نه ٢٠ استان ممنون اگر امکان کشت منطقه باشد شاید از صنف کشاورز برای نسل های اینده چیزی باقی بماند